اشعار آیینی خیمه...

^ آن کفِ پایی که بر خاک بیابان خورده باشد

اطلاعات بیشتر
تاریخ انتشار 27 تیر 1399

^ آن کفِ پایی که بر خاک بیابان خورده باشد

متن شعر

آن کفِ پایی که بر خاک بیابان خورده باشد

***
آن کفِ پایی که بر خاک بیابان خورده باشد
فیض آن این است که خار مغیلان خورده باشد
.
” اَلبَلاءُ لِلوِلا “.. ،یعنی پری که در مسیر است
بیشتر باید یقیناً ، تیر شیطان خورده باشد
.
پای ” یوسف ” چون ” زلیخا ” آبرو دادن ملاک است
هرچه هم غم در فراقش ” پیر کنعان ” خورده باشد
.
سنجش میزان عاشق بودن دیوانه .. ،” زخم ” است
کاش پیشانی ما هم سنگ طفلان خورده باشد
.
گاه بر بُن بست خوردن .. ، حِکمت طِیّ طریق است
رام شد آن سیل که بر آب ‌بندان خورده باشد
.
” اشک ” ، روح گریه ‌کُن را تا تعالی می رساند
آن نهالی سبز خواهد شد که باران خورده باشد
.
از محالات است که روزیِ اشکش قطع گردد
چشم آن گریه ‌کُنی که نور قرآن خورده باشد
.
قدر آغوش پُر از مهر پدر را درک کرده
کودکی که سوز سرمای زمستان خورده باشد
.
کاش .. ،” آغاز بهار شیعه “.. ، روزی باز گردی
کاش برگ غیبت تو مهر پایان خورده باشد
.
می شود که مَحرم دردت شوم با هر بهانه ؟!
مثل خرمایی که زهرا داده .. ، سلمان خورده باشد
.
بشکند دستی که غیر درب این خانه دراز است
جُون شد هر کس ز دست جدّ تو نان خورده باشد
.
دستگیری کن از آن نوکر که پای کارنامه اش
مُهر اربابی همانند ” حسین‌ جان ” خورده باشد
.
بی حیایی نیزه ای در دست در گودال می رفت
وای اگر آن نیزه را آقای عطشان خورده باشد …

.

.

.

بردیا محمدی

.

برچسب ها

نظرات

دیدگاهتان را بنویسید!

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *