مولا حسن جان
***
مولا حسن جان
آرام جان حضرت زهرا حسن جان
دار و ندار زینب کبری حسن جان
.
ای پرچمت بالا حسن جان
ای سایه ات روی سر دنیا حسن جان
.
از درک ما بسیار مانده تا حسن جان
صبر و قرار هر دل شیدا حسن جان
زیبا حسن والا حسن آقا حسن جان
جانا حسن یارا حسن اعلا حسن جان
.
طوبی حسن یکتا حسن رعنا حسن جان
هر وقت در کارم گره افتاده گفتم یا حسن جان
از بس گرفته دست خالی را حسن جان
.
لطف و کرم رسم قدیم اهل بیت است
بر سفره ها نان کریم اهل بیت است
.
تنها حسن جان
گیسو سپید کوچه ی غم ها حسن جان
دنیا چه ها کرده است آخر با حسن جان
.
مکه منا سعی و صفا هر جا حسن جان
تا کربلا تکثیر شد گویا حسن جان
.
عبدالله آمد از حرم با چشم خون بار
فریاد می زد آمدم بابا حسن جان
.
هر جا بساط لطف او گشته فراهم
از کربلا سهمیه دارد مجتبی هم
.
آمد به گودال
مثل کبوتر از حرم پر زد به گودال
.
گودال آغاز تمام درد سرهاست
طی کردن گودال با اما اگرهاست
.
می دید قاتل روی سینه جا گرفته
دست سیاهی موی آقا را گرفته
.
دعوا سر پیراهنش بالا گرفته
چشم خودش را زینب کبری گرفته
.
بی بال و پر شد
این نوجوان که با حسین عمرش به سر شد
.
دستش برای پیکر مولا سپر شد
پرواز کرد و وقت دیدار پدر شد
.
او عشق را آموخته سینه به سینه
از داغ مادر سوخته سینه به سینه
.
ای وای بر جسم عمویش
تیری تنش را دوخته سینه به سینه
.
در راه او از زندگی باید گذر کرد
مثل همان مردی که در ده سالگی سینه سپر کرد
.
.
.
نظرات