^ آسمان باز پر قمر شده است

آسمان باز پر قمر شده است

شب اندوهمان سحر شده است

.

به همه سائلان نظر شده است

چون كه اربابمان پدر شده است

.

آمد از راه قرص ماه حسین

دومین حیدر سپاه حسین

.

خلق و خویش پیمبرى دیگر

على اكبر نه ، حیدرى دیگر

.

پهلوان دلاورى دیگر

تو بگو شیر لشكرى دیگر

.

هست پیغمبرى سراپایش

به عمو رفته قد و بالایش 

.

چهره اش ماه آسمان حرم

سایه اش قوت زنان حرم

..

حنجرش گرمى اذان حرم

چشم بد دور از جوان حرم

.

مثل عباس سایه ی سرهاست

سرپناه تمام خواهرهاست

 .

آمد از هر نظر على باشد

از همه بیشتر على باشد

.

باز هم یك نفر على باشد

چقدر این پسر على باشد

 .

مثل حیدر قوی ست او عزمش

چند بیتى بگویم از رزمش

.

بین گرد و غبار مى آید

روى مركب سوار مى آید

.

پسر ذوالفقار مى آید

حیدر روزگار مى آید

 .

عشق مى ریزد از سر و رویش

ذوالفقار است تیغ ابرویش

.

پاش تا در ركاب مى افتد

دشت در پیچ و تاب مى افتد

.

سر ز تن بى حساب مى افتد

به تلاطم عقاب مى افتد

.

بهت در چشم هاى این دشت است

بس كه در حال رفت و برگشت است

.

خوب فهمیده رزم فن دارد

هنر جنگ تن به تن دارد

.

فن از رو به رو زدن دارد

این شگرد از عمو حسن دارد

 .

آى لشكر ببین جوان این است

پسر شیر نهروان این است

.

خشم او تیغ و نیزه و تیر است

هر نگاهش دو قبضه شمشیر است

.

چقدر رزم او نفس گیر است

نوه ی شیر غالبا شیر است

 .

تیغ مى زد همین كه از چپ و راست

از حرم بانگ یا على برخاست

.

رزم با این جوان گره خورده

حنجرش با اذان گره خورده

.

در دهان ها زبان گره خورده

ابرویش آنچنان گره خورده

 .

كه همه یاد حیدر افتادند

یاد آن روز خیبر افتادند

.

رعد و برق است یا كه طوفان است

كه دقیقا میان میدان است

.

یا جوان حرم رجز خوان است

روى لب هاى عمه ها جان است

.

شور و غوغاست در دلش هرچند

دارد ارباب مى زند لبخند

.

مى رود دشت را به هم بزند

وسط معركه علم بزند

.

خواست تا حرف مى روم بزند

دید باید كمى قدم بزند

.

پیش چشم پدر جوان مى رفت

داشت از جسم شاه جان مى رفت

رفت در نیزه زارها افتاد

بین گرد و غبارها افتاد

.

زیر پاى سوارها افتاد

وسط نیزه دارها افتاد

.

پاى نیزه به پیكرش وا شد

به زمین خورد ارباً ارباً شد

.

.

.

علی زمانیان

.