ماند خاکستر به جا از خیمه‌‌ های سوخته

ماند خاکستر به جا از خیمه‌‌ های سوخته

سبز شد بانگ عزا از خیمه‌‌ های سوخته

.

می‌‌ رود تا آسمان همراهِ بانگ یا حسین

شعله ی شور و نوا از خیمه‌‌ های سوخته

.

آب آب کودکان تشنه در ظهر عطش

رفته تا عرش خدا از خیمه‌‌ های سوخته

.

از صفیر تیر صیادان ، غزالان حرم

در بیابان شد رها از خیمه‌‌ های سوخته

.

در شرار آتش بیداد ، روئید از جگر

شیون آل عبا از خیمه‌‌ های سوخته

.

در غبار آتش و اندوه می‌‌ آمد برون

سَروهای سر جدا از خیمه‌‌ های سوخته

.

ناله‌‌ ها می‌‌ داد سر ، بیمار دشت کربلا

ناله‌‌ هایی جانگداز از خیمه‌‌ های سوخته

.

کس در آن وادی غم جز زینب محزون نبود

تا برون آرد ورا از خیمه‌‌ های سوخته

.

از میان شعله‌‌ های مرگ چون آید برون ؟

اهل بیت مصطفی از خیمه‌‌ های سوخته

.

می‌‌ تراود عطر مظلومیتِ خون خدا

تا ابد در کربلا از خیمه‌ های سوخته

.

.

.

عباس براتی‌ پور

.