^ دور و بر خود می كشی مأنوس ها را
دور و بر خود می كشی مأنوس ها را
اِذن پریدن می دهی طاووس ها را
.
وا می كنی سمت كویرِ این حوالی
با لطف پاكت پای اقیانوس ها را
.
” امید ” دارویی ست در دارالشفایت
كه با سخاوت می دهی مأیوس ها را
.
با آن دم قدسی خود شب های جمعه
رونق بده ” یا نور و یا قدّوس ” ها را
.
هر شب به یاد غربت شهر مدینه
روشن كنیم اینجا همه فانوس ها را
.
ای آبروی آب های این حوالی
سمت شما باز است این دستان خالی
.
وقتی كه من از ماه می گیرم سراغت
می آورد دل را میان كوچه باغت
.
هفت آسمان ، صدها ستاره می شمارد
هر شب به پای درس های چلچراغت
.
تو آیه های سوره ی نوری ، چگونه
پیدا كنم من راه خود را بی چراغت ؟ …
.
انگار … نه من حتم دارم در بهشتم
آن لحظه ای كه می نشینم در رواقت
.
ما لایق صحن و سرای تو نبودیم
همسایه ی خوبی برای تو نبودیم
.
تو مهر زهرا را میان سینه داری
مهری كه با آن اُلفتی دیرینه داری
.
از بس كه آه زائرانت را خریدی
ایوان زیبایی پر از آیینه داری
.
هر صبح جمعه میزبان ندبه هایی
این است آن عهدی كه با آدینه داری
.
تو از مدینه ، كربلا ، شام و خراسان
غم های بی اندازه ای در سینه داری
.
از نسل كوثر ، معنی خیر كثیری
” با عشق ، خویشاوندی دیرینه داری “
.
فرسنگ‌ها راه است از ما تا صفایت
قربان آن صحن و سرای باصفایت
.
از ابتدا هم بود مشهد ، مقصد تو
پل می زنم تا مقصدت از مشهد تو
.
عطر گل یاس از ضریحت می تراود
این مرقد زهراست یا كه مرقد تو
.
عشق تو دریا را به ساحل می كشاند
ماه آبرو می گیرد از جزر و مد تو
.
خورشید دارد آرزو‌هایی طلایی
وقتی كه می آید كنار گنبد تو
.
من شاعرت هستم ولی مثل همیشه
شعری ندارم تا كه باشد در حد تو
.
من می نویسم بر روی سنگ مزارم
بانو ! همیشه بوده از تو اعتبارم
.
.
.
رضا خورشیدی فرد
.
نظرات