آنکه در عالم ذر روزی ما را غم داد

آنکه در عالم ذر روزی ما را غم داد

غم و شادی جهان را به خدا توأم داد

.

آی مردم همه دعوت به محرم شده‎اید

بار عامی ست که ارباب به این عالم داد

.

اول ماه حسین است خدایا شکرت

باز امسال محلی به منِ بد هم داد

.

هر کسی را به طریقی سوی کشتی آورد

به کسی دیگ غذا داد و به کس پرچم داد

.

مشتری ذات خدا بود ، فروشنده حسین

جمع ما را به خدا داد ، ولی درهم داد

.

ما خودی های حسینیم نشانش این است

که به ما آب فرات و به همه زمزم داد

.

به خدا ما که ندیدیم بگوید احدی

حاجتم را ز حسین خواستم اما کم داد

.

صد برابر ز خود فاطمه پس می گیرد

آنکه در بزم عزا آمد و یک درهم داد

.

از حسن اذن گرفتم که حسینی شده ‎ام

از بقیع آمدم و کرب و بلا را هم داد

.

یا رب این مرد چه مردی‎ ست نمی ‎فهمم من

که به دشمن ته گودال بلا خاتم داد

.

.

.