امشب شب مبارک احیای انبیاست
***
امشب شب مبارک احیای انبیاست
زیرا شـبِ ولادت آقای انبیاست
در یک وجود ، جلوه کند عالم وجود ؛
.
عید بزرگ جان جهان و جهانِ جان ،
عید خدا و سیّد و مولای انبیاست
.
دوران غربت بشریت سر آمده
یعنی شب ولادت پیغمبر آمده
.
امشب خدا به اهل زمین ، آسمان دهد
ملک وجود را شرف جاودان دهد
.
امشب خدا جمال دل آرای خویش را ،
با روی دلربای محمّد نشان دهد
.
با پرتو جمال منیر رسول خویش ،
تا صبح حشر ، نور به چشم جهان دهد
.
جان در طبق نهید که میلاد احمد است
اعلان کنید بر همه : عیدِ محمّد است
.
امشب خدات رشکِ قمر داد آمنه
با حسن خویش بر تو پسر داد آمنه
.
نُه ماه انتظار کشیدی به شوق او
تا نخل آرزوی تو بر داد آمنه
.
فرزند تو گرامی و نامش محمّد است
این مژده را خدات خبر داد آمنه
.
اینک تو را ولادت احمد مبارک است
بر احمد تو نام محمّد مبارک است
.
ای آمنه ! محمّدِ تو ، مظهر خداست
رخسار کبریاییِ او منظرِ خداست
.
همچون کتاب وحی بگیرش به روی دست ،
سر تا قدم ببوس که پیغمبر خداست
.
تا روز حشر بر همه پیغمبری کند ،
گفتار وحی او ، سخن آخرِ خداست
.
آیینه ی تمام نمای خداست این
پس آمده است و پیش تر از انبیاست این
.
ای آمنه ! محمدت از انبیا ، سر است
این بر همه پیامبران هم پیمبر است
.
قرآن او – که وحی الهی است – شاهد است
این از پیمبران اولوالعظم ، برتر است
.
قدر و کمال و شأن و جلال و مقام او
حتی در انبیای سلف ، فوق باور است
.
این طفل نه – که قافله سالارِ انبیاست
آگاه باش هر نفسش ، وحی کبریاست
.
ای کعبه پیش پای محمد قیام کن
دورش طواف آور و کسب مقام کن
.
غار حرا به شوق وی آغوش برگشا
مانند کوه ها به محمّد سلام کن
.
ای شهر مکه عید محمّد مبارکت
از سیّد پیامبران احترام کن
.
دوران کفر و ظلم و ضلالت ، سر آمده
نامش بلند باد که پیغمبر آمده
.
میلاد احمد عید خداوندِ سرمد است
عالم ز مقدمش همه خلدِ مخلّد است
.
از ربِّ کعبه در حرم کعبه حکم شد
بت ها ادب کنید که میلاد احمد است
.
دوران بردگی و اسارت تمام شد
ای دختران زنده به گور ، این محمّد است
.
بت ها ندا دهند به آوازه ی جلی
صلّ علی محمّد و صلّ علی علی
.
این یاور تمامِ ضعیفان عالم است
این منجی همیشه ی اولاد آدم است
.
این رهنمای گمشدگان تا قیام حشر ؛
این شمعِ جمع خلق ، رسول مکرم است
.
این روی انبیای الهی به جسم پاک
این پای تا به سر همه روح مجسم است
.
این طفل نه که صاحب تنزیل بوده است
شاگرد او معلم جبریل بوده است
.
وقتی خدا به خلقت کونین داشت دست
سـاقی انبیاسـت ز پیمانه ی الست
.
این با خدای عزوجل بود هم سخن
روزی که صبحی و شب و روزی نبوده است
.
پیـش از رسل ؛ رسـول خدا بود و بود و بود
بعد از رسل ؛ رسول خدا هست و هست و هست
.
آدم هنوز آب و گلش بود در عدم
او بود او پیامبر خالق قدم
.
تو تا قیام حشر چراغ هدایتی
با هر کلام صاحب اعجاز و آیتی
.
تو تا ابد پیامبران را پیمبری
بر فرد فرد صاحب حکم و ولایتی
.
در بین انبیا و امم این شعار ماست
ما امت توایم ؛ محمد عنایتی
.
” میثم ” مدیحه خوان تو بوده است و آل تو
هر چند نیست در خور قدر و جلال تو
.
.
.
استاد حاج غلامرضا سازگار
.
نظرات