ای آنکه هستی ام شده ای از قدیم ها
***
ای آنکه هستی ام شده ای از قدیم ها
ای عاشقِ تو حضرتِ عبدالعظیم ها
.
با گَرد و خاک صحنِ تو ادغام شد گِلَم
ویران شده چنان حرمت بارها دلم
.
تاریکی جهان مرا نور مطلقی
ای جان فدای روی تو یا ایها النقی
.
در گوشه گوشه ی همه عالم نوشته اند
بنگر که در متون کهن هم نوشته اند :
از بس که سبک بخشش و لطفش جوادی است
گاهی توکل متوکّل به هادی است
.
بی شک همیشه بخشش تو عاری از چراست
ثروت همیشه نزد گدایان سامراست
.
ای خاک پات سرمه ی چشم امیرها
سر می نهند پای قدوم تو شیرها
.
بعد از تو بس که دل به تو حسّ نیاز کرد
” صوفی نهاد دام و سر حقّه باز کرد “
.
.
بیزارم از تمامی ارباب های شهر
دلخسته ام ز جعفر کذاب های شهر
.
با سیب سرخ حیله همه ناتوان شدیم
ننگا به ما که آدمک این و آن شدیم
.
از بس که خیری از همه عالم ندیده است
این جامعه به جامعه خواندن رسیده است
.
آقا ؛ پدر بزرگ گُل آخرین تویی
یعنی برای خواندن او بهترین تویی
.
تا از قفس تمام جهان را رها کنی
باید خودت برای ظهورش دعا کنی
.
با یک دعای خود غم ما را مَحار کن
با یک دعای خود دلِ ما را بهار کن
.
بی تو بهار قسمتِ مردم نمی شود
هادی اگر تویی که کسی گُم نمی شود
.
هادی شدی که بر همگان سر شویم ما
هادی شدی که از همه برتر شویم ما
.
هادی شدی که جلد غم سامرا شویم
هادی شدی شما که کبوتر شویم ما
.
گمراه شد هر آنکه از این طایفه جداست
هادی شدی که پیرو حیدر شویم ما
.
هادی شدی که که فاتح دل ها شوی و بعد
از عاشقان فاتح خیبر شویم ما
.
هر کس غلام خان شما شد امیر شد
هادی شدی که خود همه دلبر شویم ما
.
هادی شدی که در همه ی کوچه های شهر
از بانیان روضه ی مادر شویم ما
.
زخم زبان زدن به تو جور است دائماً
وقتی که هم علی شده ای هم ابالحسن
.
آه ای امام شاعر ما شاعران سلام
ای چارمین علی ! گُل حیدر نشان سلام
.
ای نام دلبرانه ی تو ذکر ناب ما
یک قطره از غدیریه ات شد شراب ما
.
گفتم شراب و ذهن من انگار پر کشید
هی جرعه جرعه روضه ی سر بسته سر کشید
.
دنیای شعر و شاعری ام بی شراب باد
بزم شراب دفتر شعرم خراب باد
.
شعرم به سر رسید و به پای تو اشک ریخت
وقت گریز شد به کجا می توان گریخت ؟
.
دندان گرفته ام به جگر ! روضه خوان بس است
تنها برای کشتن ما خیزران بس است
.
ای کشته ی حسادت دنیا حسین جان
ای تشنه ی مُقطَع الاعضا حسین جان …
.
.
.
خرداد ۱۳۹۱
.
.
.
محسن کاویانی
.
نظرات