صفحه اصلی › آخرین مطالب › ^ بی تو درون سینه غم و غصه جا گرفت

^ بی تو درون سینه غم و غصه جا گرفت

اطلاعات بیشتر

تاریخ انتشار 22 آذر 1399

^ بی تو درون سینه غم و غصه جا گرفت

بی تو درون سینه غم و غصه جا گرفت

جستجو

پایگاه تخصصی اشعار آیینی

^ بی تو درون سینه غم و غصه جا گرفت

^ بی تو درون سینه غم و غصه جا گرفت

متن شعر

***

بی تو درون سینه غم و غصه جا گرفت شب های فاطمیه شد و دل عزا گرفت

. شب های فاطمیه رسیدند و سیل غم سر تا به پای دفتر شعر مرا گرفت

. خیلی عجیب نیست قوافی ردیف شد یکبار با شکستن و یک بار با گرفت

. خیلی عجیب نیست اگر عرش کبریا ماتم برای حضرت خیرالنساء گرفت

. لرزید طاق کنگره ی عرش حق به خویش بانوی قد خمیده که دست دعا گرفت

. با سینه اش چه کرد مگر میخ پشت در کز سوز ، شعله در جگر مصطفی گرفت

. سیلی به روی ماه زدند و شب فراق آتش به جان خسته ی شمس الضحي گرفت

. چون سینه اش به ضرب ستم پشت در شکست آتش به خرمن همه ی اولیا گرفت

. وقتی رسید روضه به این بند ، روضه خوان بی اختیار باز دم کربلا گرفت

. نام حسین بغض حسینیه را شکست غم ، كار داد دست دل و روضه پا گرفت

. با یاد کربلا دل آیینه ها تپید این بار روضه خوان مدد از مرتضی گرفت

. در شور جذبه بود کسی گفت روضه خوان امشب بیا و روضه ی گودال را بخوان

. آری بخوان که عمه پریشان و مضطر است بر تل زینبیه پر از زخم خنجر است

. سوز عطش کشیده به آتش فرات را تیغ جنون زده رگ آب حیات را

. امشب بخوان که چشمه ی خون گردد آسمان در ماتم عزای علی اکبر جوان

. امشب بگو که فاطمه خود در عزای کیست بر رهگذار سینه ی ما ردپای کیست

. امشب بگو که روضه مجال شنیدن است بغضم شکسته است و زمان تپیدن است

. امشب خداست مرثیه خوان عزای او خون می چکد ز چشم ملائک برای او

. ” باز این چه شورش است ” که چشم قلم تر است غم میهمان سینه ی آل پیمبر است

. امشب تمام جان و جهان غرق ماتم است ” گویا عزای اشرف اولاد آدم است “

. جز گوش چاه نیست دگر محرم علی جز تیغ طعنه نیست دگر مرهم علی

. امشب بگو که دل به کجا التجا برد این اشک را به غیر خدا کس نمی خرد

. باید شکست و خواند دعای ظهور را با ندبه بازگشتن موسی و طور را

. این چشم جز برای تو مضطر نمی شود آقا بیا که بی تو بی تو میسر نمی شود

. آقا بیا که بی تو گره خورده ام به خویش همچون کلاف سر به گمم با دلی پریش

. دل را کسی به غیر تو ضامن نمی شود امر فرج بدون تو ممکن نمی شود

. ما جان خویش بر سر پیمان گذاشتیم این شور و جذبه از پر قنداقه داشتیم

. از کودکی نوشته شده روی قلبمان ” عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان “

. امشب بیا که باید از این دم صفا گرفت باید ” شفا ” ز حضرت دارالشفا گرفت

.

.

.

محمدرضا کاکائی

.

برچسب ها

نظرات

دیدگاهتان را بنویسید! لغو پاسخ

بی تو درون سینه غم و غصه جا گرفت
شب های فاطمیه شد و دل عزا گرفت

.
شب های فاطمیه رسیدند و سیل غم
سر تا به پای دفتر شعر مرا گرفت

.
خیلی عجیب نیست قوافی ردیف شد
یکبار با شکستن و یک بار با گرفت

.
خیلی عجیب نیست اگر عرش کبریا
ماتم برای حضرت خیرالنساء گرفت

.
لرزید طاق کنگره ی عرش حق به خویش
بانوی قد خمیده که دست دعا گرفت

.
با سینه اش چه کرد مگر میخ پشت در
کز سوز ، شعله در جگر مصطفی گرفت

.
سیلی به روی ماه زدند و شب فراق
آتش به جان خسته ی شمس الضحي گرفت

.
چون سینه اش به ضرب ستم پشت در شکست
آتش به خرمن همه ی اولیا گرفت

.
وقتی رسید روضه به این بند ، روضه خوان
بی اختیار باز دم کربلا گرفت

.
نام حسین بغض حسینیه را شکست
غم ، كار داد دست دل و روضه پا گرفت

.
با یاد کربلا دل آیینه ها تپید
این بار روضه خوان مدد از مرتضی گرفت

.
در شور جذبه بود کسی گفت روضه خوان
امشب بیا و روضه ی گودال را بخوان

.
آری بخوان که عمه پریشان و مضطر است
بر تل زینبیه پر از زخم خنجر است

.
سوز عطش کشیده به آتش فرات را
تیغ جنون زده رگ آب حیات را

.
امشب بخوان که چشمه ی خون گردد آسمان
در ماتم عزای علی اکبر جوان

.
امشب بگو که فاطمه خود در عزای کیست
بر رهگذار سینه ی ما ردپای کیست

.
امشب بگو که روضه مجال شنیدن است
بغضم شکسته است و زمان تپیدن است

.
امشب خداست مرثیه خوان عزای او
خون می چکد ز چشم ملائک برای او

.
” باز این چه شورش است ” که چشم قلم تر است
غم میهمان سینه ی آل پیمبر است

.
امشب تمام جان و جهان غرق ماتم است
” گویا عزای اشرف اولاد آدم است “

.
جز گوش چاه نیست دگر محرم علی
جز تیغ طعنه نیست دگر مرهم علی

.
امشب بگو که دل به کجا التجا برد
این اشک را به غیر خدا کس نمی خرد

.
باید شکست و خواند دعای ظهور را
با ندبه بازگشتن موسی و طور را

.
این چشم جز برای تو مضطر نمی شود
آقا بیا که بی تو بی تو میسر نمی شود

.
آقا بیا که بی تو گره خورده ام به خویش
همچون کلاف سر به گمم با دلی پریش

.
دل را کسی به غیر تو ضامن نمی شود
امر فرج بدون تو ممکن نمی شود

.
ما جان خویش بر سر پیمان گذاشتیم
این شور و جذبه از پر قنداقه داشتیم

.
از کودکی نوشته شده روی قلبمان
” عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان “

.
امشب بیا که باید از این دم صفا گرفت
باید ” شفا ” ز حضرت دارالشفا گرفت