دل من لک زده تا کنج حرم گریه کنم

دل من لک زده تا کنج حرم گریه کنم
دو قدم روضه بخوانم…دو قدم گریه کنم
.
بروم سمت ضریحی که بهشتم آنجاست
برسم پیش نگارم…برسم گریه کنم
.
دست خود را گره بر گوشه ی شش گوشه کنم
درد دل با خود ارباب کنم…گریه کنم
.
کارم این است که سمت حرمش رو کنم و…
…از همین دور سلامش بدهم گریه کنم
.
چاره ای جز غم دوری حرم نیست که نیست
بگذارید به بیچارگی ام گریه کنم
.
قسمتم نیست که من زائر شش گوشه شوم
بروم بر بد اعمال خودم گریه کنم
.
سال نو آمد و من کرب و بلایی نشدم
دل من لک زده تا کنج حرم ….
.
.
.
زینب کلانکی
.