اشعار آیینی خیمه...

سوختیم و شعله ی بال و پر ما شد بلند

اطلاعات بیشتر
تاریخ انتشار 27 دی 1398

سوختیم و شعله ی بال و پر ما شد بلند

متن شعر

سوختیم و شعله ی بال و پر ما شد بلند

***

سوختیم و شعله ی بال و پر ما شد بلند
فطرسی از گوشه ی خاکستر ما شد بلند

.
در تنزل کردن معشوق سیر عاشق است
عشق کوتاه آمد و زیر سر ما شد بلند

***

ما جمله فقیر ابن فقیر ابن فقیریم

بگذار که در گوشه ی میخانه بمیریم

***

اگر چه من خجل شدم ، اگر چه سنگ دل شدم
تو از وجود سنگ هم طلا درست می کنی

.

من از گناه خسته ام ، از اشتباه خسته ام
به جان مادرت بگو مرا درست می کنی ؟!

***

گریه کن تو حضرت زهراست والسلام

جانم فدای حضرت زهرا فدای توست

.

کی دست خالی از در این خانه رفته است ؟

دست پر است تا به قیامت گدای توست

.

شب های آخر است گدا را حلال کن

این هم بساط سائل بی دست و پای توست

.

دارد چه زود سفره ی تو جمع می شود

دستم هنوز سائل آب و غذای توست

.

ما را ببخش گریه ی سیری نکرده ایم

چشمان خشک ما خجل از این عزای توست

***

به پشت خیمه ها مولا خجل رفت

به دنبالش هزاران خسته دل رفت

.

الهی حرمله دستت قلم شه

تموم آرزوهام زیر گل رفت

***

اگه بدم فدات که میشم

یه شب توی هفته گدات که میشم

.

به درد تو نمی خورم لااقل

من سگ این گریه کنات که میشم

***

میدونی کربلاتو من از ته دلم دوست دارم

خواب می دیدم سرم رو روی ضریح تو میذارم

.

به بدی هام نگاه نکن خوب میشم منم قول میدم

کاشکی با مادرم آقا گنبد تو رو می دیدم

***

خیلی برایم مادرم زحمت کشیده

آقا مرا شرمنده ی مادر نگزدان

.

من با فراتت چند سالی هست قهرم

ای تشنه لب با آن لبم را تر نگردان

***

بعد از سه روز گریه به لب هات خنده است

خندان گلم به دامن صحرا بخواب ناز

.

سیرابی و فرات به لب های تشنه ات

شد نوبت تو تا بکنی بهر آب ناز

.

من شیر اگر نداده امت از نبود بود

باور بکن عزیز نکرده رباب ناز

.

بنگر به اشک من همه خندیده اند علی

با چون منی غریب ندارد ثواب ناز

.

من می روم به زینب تنها کمک کنم

خندان گلم به دامن صحرا بخواب ناز

***

روی این دستم تنش بر روی آن دستم سرش
آه بفرستم كدامش را برای مادرش ؟!

***

کاشکی سهم گریه هات خنده نشه

کاشکی هیچ بابایی شرمنده نشه

.

سر بچه م به یه مو بنده حسین

مراقب باش از تنش کنده نشه

***

مگه من مادر چند تا پسرم که کشتنت ؟

قربون دندونای شیری ت برم که کشتنت ؟

.

هر کی خواست از من بخونه توی هر روضه کتاب

اولش ” آ ” بکشه بعد بگه بیچاره رباب

.

شما که به برق سکه های کوفه دلخوشید

خودتون بچه ندارید مگه بچه می کشید ؟

.

حرمله غذای من یه عمره خون جگره

من ازت نمی گذرم خدا هم از تو نگذره

.

حرمله خدام تحقیرت کنه

توی داغ بچه هات پیرت کنه

.

یه جوری زدی زمینگیرم کنی 

ایشالا خدا زمینگیریت کنه

.

.

.

برچسب ها

نظرات

دیدگاهتان را بنویسید!

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *