ما گداییم گداییم گدای دو حسن
***
ما گداییم گداییم گدای دو حسن
زیر دین کرم و لطف و عطای دو حسن
.
زنده و مرده ی ما فرق ندارد فردا
اگر امروز نمیریم برای دو حسن
.
تا فدایی سر قاسم و مهدی هستیم
هست پشت سرمان دست دعای دو حسن
.
تا ابد هر چه خلیفه است فدای علی و
تا ابد هر چه کریم است فدای دو حسن
.
با حسن های علی تا که رفاقت داریم
همه جا تا ابد آقایی و عزت داریم
.
باز هم معجزه در دل هیجان می آید
در جهان عطر دل انگیز جنان می آید
.
این چه سرّی است که امشب به مشام جانم
عطری از نیمه ی ماه رمضان می آید
.
کینه توزان جمل زیر لحد پوسیدند
در عوض باز حسن جان به جهان می آید
.
چه گنهکار چه مومن همه مهمان هستند
حضرت خیر رسانِ همگان می آید
.
به زمین کرده قدم رنجه شهنشاهی که
وقت مدحش ، قلم شعر به جان می آید
.
باز طوفان بلا را زده پس کشتی دین
آمده یازدهم مرشد جبریل امین
.
نیست غم گر نکند دست کسی وا گره ام
نوکر حلقه به گوش حسن سامره ام
.
شده ام شاپرک شمع وجود پسرش
ایمن از بی کسی و درد و غم و دلهره ام
.
شده در سامره تصویر دو گنبد از نور
مثل بین الحرمین خاص ترین منظره ام
.
تا ابد هر چه گشایش به فدای گره ای
که چنین کرد پناهنده ی این مقبره ام
.
نفس فاطمی اش راه نشانم داد و
اربعین خورد رقم ناب ترین خاطره ام
.
شده ام بی سر و سامان دو تا شش گوشه
هر چه دارم همه قربان دو تا شش گوشه
.
خوش به حال شب تاری که تو گردی سحرش
کعبه یعنی دل هر کس که شد عشقت گوهرش
.
جان به قربان همان گرگ بیابانی که
تاج هم صحبتی با تو نشسته به سرش
.
پدر و مادر من باد به قربان کسی
که گذشته است به عشق تو ز مادر پدرش
.
جان به قربان بزرگی که شده همچو سگان
کاسه لیسی غلامان تو تنها هنرش
.
جز تو اصلا چه سپهری است که سهمش بشود
حضرت مهدی موعود بگردد قمرش
.
من کیم مدح شهنشاه سماوات کنم
” کار من نیست که بنشینم و املات کنم “
.
من دل مرده که در وادی غم ها ماندم
دور از فیض مسیحای مسیحا ماندم
.
عشقتان شد پر پرواز دو عالم اما
من اسیر اگر و شاید و اما ماندم
.
” حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد “
بین طوفان بلا بی کس و تنها ماندم
.
اربعین رفت و ندادند محلم اصلا
آه از قافله ی کرببلا جا ماندم
.
کورتر شد گره ام هر چه تقلا کردم
من فقط منتظر روضه ی زهرا ماندم
.
روزگاری شده که روز ، شب تاریک است
خوب کن حال مرا فاطمیه نزدیک است
.
.
.
آذر ماه ۹۹
.
محمدحسین رحیمیان
.
نظرات