^ میان ارض و سما بزم شادی و شور است

میان ارض و سما بزم شادی و شور است
به روی دست نبی آیه هایی از نور است

.

بغل گرفته نبی سبط اکبر خود را
و ان یکاد بخوان ، چشم ابتران شور است

.

گمان کنم که پیمبر به گوش او می گفت :
خوشا به حال رسولی که با تو محشور است

.

به رزق خوان حسن عالمی نمک گیرند
عزیز کرده ی زهرا ” کریم ” مشهور است

.

ز دست هیچ کسی لقمه نان نمی خواهیم
کرامت حسنی با مزاجمان جور است

.

گدای کوی کریمیم و نان بهانه ی ماست
نظر به منظر جانان مراد و منظور است

.

چقدر غبطه خورم بر کبوتران بقیع
شکسته بال و پرم … قبر خاکی اش دور است
.
به قبر خاکی او سایبان بدهکاریم
برای گنبد و گلدسته نقشه ها داریم

.

.

.

مرضیه نعیم امینی

.