اشعار آیینی خیمه...

میون این همه مردم منو نوکر خطابم کن

اطلاعات بیشتر
تاریخ انتشار 1 تیر 1399

میون این همه مردم منو نوکر خطابم کن

متن شعر

میون این همه مردم منو نوکر خطابم کن

***

میون این همه مردم منو نوکر خطابم کن

قول میدم خوب بشم آقا این دفعه انتخابم کن

.

به تو از مادرم بیشتر حتی وابسته ام آقا

از همه دل بریدم من از خودم خسته ام آقا

.

پای علم تو قد کشیدم

من مزه ی غمتو چشیدم

من آقایی مثِ تو ندیدم

من دوسِت دارم 

.

خادم تواَم و روضه هاتم من

تو نعم الاَمیری گداتم من

یه تنه به خدا فداتم من

دوسِت دارم 

.

یا ثارالله وابن ثاره 

.

می گیرم سمت تو بالا دوتا دستی که شد خالی

هرچی خیره بریز واسم تو خودت اَحسن الحالی

.

حال این نوکرا با تو به خدا رو به راه میشه

چی میشه اربعین بازم برسم پای شیش گوشه

.

این سینه زنی چراغ امیده

به دل ما همیشه تابیده

حرم شما راه توحیده

حسین جانم 

.

باز خودِ خدا واست عزاداره

فاطمه نوکراتو دوست داره

روزی همه با علمداره 

حسین جانم 

.

یا ثارالله وابن ثاره 

.

نمیرم دیگه هر جایی به خدا غیر بام تو

یعنی دنیا امون میده که بشم پیرغلام تو

.

سپری میشه عمر من پای منبر پای روضه

خدا اونی که این راهو داده یادم بیامرزه

.

از بچگی آقا بهت بدهکارم

چه خوبه که فقط تو رو دارم

با دعای تو جور میشه کارم

دوسِت دارم 

.

از تو می خوام اینو نوکرت باشم

خادم تو و دخترت باشم

یعنی میشه تو لشکرت باشم

دوسِت دارم

.

یا ثارالله وابن ثاره 

.

.

.

برچسب ها

نظرات

دیدگاهتان را بنویسید!

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *