^ آن که رخساره ی او رنگ محبّت دارد

آن که رخساره ی او رنگ محبّت دارد
نور توحید بود آن چه به طلعت دارد
.
بی وضو جن و ملک نام نکویش نبرند
نام او نزد خدا عزّت و حُرمت دارد
.
نام او هست صفا بخش دل اهل جهان
که به اندازه ی فردوس طراوت دارد
.
اوست خورشید نبّوت که ز روز خلقت
مهر او در دل هر ذرّه اقامت دارد
.
این همان محیی دین است که از روز ازل
به روی شانه ی خود مُهر نبّوت دارد
.
این همان سرو سرافراز و همیشه سبز است
که به سر در همه جا ابر کرامت دارد
.
این همان واسطه ی مبدأ فیض ازلی است
که ز انوار خدا نور بصیرت دارد
.
این همان سوره ی نور است به قرآن مبین
که در این آیه خداوند بشارت دارد
.
این همان شاخه ی طوباست که در فردوس است
این همان عطر نفیس است که جنت دارد
.
کرد خورشید نبّوت ز حرا تا که طلوع
آسمان دید به رخ نور هدایت دارد
.
همه ذرّات در آن روز به حیرت دیدند
که به قد قامت خود شور قیامت دارد
.
سند روشن توحید پرستی با اوست
همرهش مژده ای از صبح سعادت دارد
.
در ره عشق سبکبال ترین عاشق اوست
گر چه بر شانه ی خود کوه رسالت دارد
.
تا به معراج خدا سیر و سفر کرد شبی
آن که جبریل به او عشق و ارادت دارد
.
در حرمخانه ی حق محرم اسرار خداست
با خدا شب همه شب اوست که خلوت دارد
.
اوست پیغمبر رحمت که به پای میزان
بر همه اهل جهان لطف و عنایت دارد
.
ای ” وفائی ” به گل روی محمّد صلوات
بُردن نام رسول است که لذّت دارد

.

.

.

سید هاشم وفایی

.