حجت الاسلام محسن حنیفی
.
او اهل گریه بود و دو چشم نجیب داشت
با نام مجتبایی اش انسی عجیب داشت
.
او هم کریم بود و به هنگام بخششش
خورشید و ماه یا که ستاره به جیب داشت
.
آری تمام اهل مقاتل نوشته اند
دشمن هم از عنایت و لطفش نصیب داشت
.
مثل حسن حرم به مزارش وفا نکرد
دیدم که صحن خاکی و قبری غریب داشت
.
بوی گلوله می دهد آن صحن ها ولی
روزی شبیه کرببلا عطر سیب داشت
.
دستم به سمت چاک گریبان خویش رفت
وقتی که نام او به لبش عندلیب داشت
.
او دست خاک زلف پریشان خود نداد
بالا سرش به جای سنان او طبیب داشت
.
وقتی که زهر پا به روی سینه اش گذاشت
فرزند او به روی لب امن یجیب داشت
.
ابن الرضای سوم این خانواده هم
مرثیه ای شبیه به یابن الشبیب داشت
.
خاکی شده است صورت گلدسته های او
یعنی که میل روضه ی خدالتریب داشت
.
از روی نیزه ها سر او خورد بر زمین
این روضه سخت بود و فراز و نشیب داشت
.
.
.
نظرات