ای گل سر سبد طایفه ی آقاها
ای بزرگ همه ی بی مثل و همتاها
.
هرکسی دیده تو را مست شد و خانه خراب
تشنه ی دیدن تو میکده ها صهباها
.
نمک روی تو دیوانه کند مجنون را
کشته و مرده ی رویت همه لیلاها
.
پیش اعجاز دو چشمان سیاهت آقا
شده بی رنگ حنای همه عیساها
.
هر که امروز گرفتار نگاهت گردید
نکند وحشتی از بی کسی فرداها
.
شعبه ی عرش شده از قدم تو دنیا
هر کجا حرف شود از تو بهشت است آنجا
.
با تو شد روز تر از روز ، شب غربت ما
شده نابود ؛ غم بی کسی و غربت ما
.
مثل هر کس که کسی هست میان عالم
شد گدایی درِ خانه تو عادت ما
.
ما نبودیم اگر که تو نبودی آقا
هست زیر سر تو آمدن و خلقت ما
.
سنگ خوردی تو که ما خدعه ی شیطان نخوریم
خون دل خوردن تو گشت همه ثروت ما
.
گوشه ی کوچکی از چشمه ی لطفت این است
نوکری تو و اولاد تو شد قسمت ما
.
ما مسلمان شده ی دختر و داماد توییم
نسل در نسل همه آدم اولاد توییم
.
عقل و هوش همه ی خلق شده حیرانت
به فدای تو و توحید تو و عرفانت
.
آن قدر عاشق تو هست خدایت آقا
که به قرآن خودش خورد قسم بر جانت
.
دم به دم مکتب تو حرف جدیدی دارد
همه ی علم خلاصه شده در قرآنت
.
مرده را گوشه نگاه تو مسیحا سازد
کرده دیوانه مرا معجزه ی چشمانت
.
دشمنت هم ز تو جز رحمت و ایثار ندید
خوش به حال دل آن کس که شد از یارانت
.
در سماوات و زمین و ملک و جن و بشر
ما ندیدیم کسی را ز شما خاکی تر
.
تو همه دلخوشی روز و شب دنیایی
همه هستند غلام و تو فقط آقایی
.
پرچم هیچ کس اندازه ی تو بالا نیست
محشری بی مثلی معجزه ای غوغایی
.
کار ما هست فقط عشق به تو ورزیدن
کار تو هست فقط دلبری و لیلایی
.
چه مقامی به تو داده است خدایت آقا
دلخوشی علی و زندگی زهرایی
.
چه قدر عشق میان تو و زهرایت بود
تو شدی فاطمی و فاطمه شد بابایی
.
رفتی و قامت زهرای جوان تو خمید
نود و پنج شب از درد به خود می پیچید
.
.
.
محمد حسین رحیمیان
.
نظرات