^ تو بخشنده ی هر گناهى ، الهى

تو بخشنده ی هر گناهى ، الهى

به جز تو نباشد پناهى ، الهى

.
به اين بنده ی ناتوانت مدد كن

كه ابليس دارد سپاهى ، الهى

.
چه درها به رويم ز رأفت گشودى

كشيدم چو از سينه آهى ، الهى

.
ز يك عمر عصيان ، نشانى نماند

ز رحمت كنى گر نگاهى ، الهى

.
به نيكى مبدل نمائى بدى را

چو خواهى ببخشى گناهى ، الهى

.
دهد روشنى را جلا تيرگي ها

كه ظلمت ضرورى است گاهى ، الهى

.
ز ما اسم غفّار تو چون درخشد

چه باكى از اين‌ روسياهى ، الهى

.
به اثبات ستّاريت روز محشر

شود محو هر اشتباهى ، الهى

.
به جرم خودم داورا چون مقرّم

معافم كن از دادخواهى ، الهى

.
به جز حُبّ حيدر كه آن هم تو دادى

ندارم دگر تكيه‌ گاهى ، الهى

نه آنم كه كوهى به كاهى ببخشى

ندارم به غير از تباهى ، الهى

.
چو رحم تو سبقت ، ز قهر تو گيرد

در آن دم چه كوهى چه كاهى ، الهى

.
ولى هر كه با مرتضى آشنا نيست

ندارد به عفو تو راهى ، الهى

.
به باغ ولايش ، به رسم گدايان

منم ره‌ نشين چون گياهى ، الهى

.
به قلب ” حسان “) مِهر جانبخش او را
فزون كن دمادم ، الهى ، الهى

.

.

.

استاد حبیب الله چایچیان

.