خوشم که از ازل شدم به درگهت گدا حسن
***
خوشم که از ازل شدم به درگهت گدا حسن
همیشه می زنم صدا ز سوز دل تو را حسن
عنایتی دلم شود ز دام غم رها حسن
مرا مخواه بیش از این به غصه مبتلا حسن
خدا اجازه می دهد چنین دعا کنم حسن
.
که یا من اسمه دوا و ذکره شفا حسن
ز دست می روم اگر ز سر مرا تو وا کنی
ز جمع عاشقانِ با صفای خود جدا کنی
خوشم اگر به یک نظر دلم پر از صفا کنی
مرا برای نوکریِ خانه ات صدا کنی
به پای سفره ی کریم لطف خویش جا کنی
.
به دست خویش لقمه ای دهی به این گدا حسن
” کریم آل فاطمه امام مجتبی حسن “
.
دوباره نوبت عزا ، دوباره زمزمه ، نوا
دوباره غم ، دوباره دم ، دوباره ذکر مجتبی
دوباره بزم خواندن از یل رشید مرتضی
دوباره یاد فاطمه دوباره داغ کوچه ها
خدا کند که جان دهم به پای روضه ی شما
.
بخواه حاجت مرا ز درگه خدا حسن
” کریم آل فاطمه امام مجتبی حسن “
.
تو آخر عنایتی ، من اول گدایی ام
تو عشق بی نهایتی و دلبر خدایی ام
اسیرِ دار هیچ کس نشد سر هوایی ام
اگرچه دل شکسته ی حسین و کربلایی ام
نوشته روی قلب من که مُلک مجتبایی ام
.
تمام فکر و ذکر من تویی همیشه یا حسن
” کریم آل فاطمه امام مجتبی حسن “
.
و فهم بی کسی تو ز فهم من فراتر است
کمی ز غصه های تو به عالمی برابر است
به گرد قبر خاکی تو آه من کبوتر است
مرید مجتبی شدن عنایتی ز حیدر است
غلام مجتبی به روز حشر از همه سر است
.
زبان بده بخوانمت به زیر دست و پا حسن
” کریم آل فاطمه امام مجتبی حسن “
.
صفا ، وفا ، عطا ، سخا ، ولیّ هر کرم حسن
دعای من ، دوای من ، نوا و شور و دم حسن
چه می شود که در بقیع تو زنم قدم حسن ؟
مدد نما به لطف حق ، امیر بی حرم … حسن !
کنیم پرچم تو را به عالمی علم حسن
.
بنا شود به مرقد تو گنبد طلا حسن
” کریم آل فاطمه امام مجتبی حسن “
.
تو حافظ شریعت و تو ناجی امامتی
اگرچه خسته ای ولی امیر استقامتی
وجودِ جود از تو و تو جوهر کرامتی
چه رفعتی ، چه رأفتی ، چه هیبتی ، چه قامتی
امید بی کسیِ من به عرصه ی قیامتی
.
ببین صدات می زنم چقدر بی ریا حسن
” کریم آل فاطمه امام مجتبی حسن “
.
مگر تو قدرت و توان حیدری نداشتی ؟
چرا به کوچه فرصت دلاوری نداشتی ؟
ز کودکی به غیر دیده ی تری نداشتی
شنیده ام به معرکه … که یاوری نداشتی
بمیرم ای امیر خسته ، لشگری نداشتی
.
شکسته شد دلت ز سنگ دست آشنا حسن
” کریم آل فاطمه امام مجتبی حسن “
.
.
.
مجتبی روشن روان
.
نظرات