در هوایت پرم هوایی شد
***
در هوایت پرم هوایی شد
وسط حوض صحن ، ماهی شد
قطره اشکی دوباره جاری شد
با تو آقا دلم خدایی شد
.
تو به عرش خدا شدی قائم
ای به مُلک وجود دل ، عالِم
از گناه خودم شدم نادم
یک گدا سمت صحن راهی شد
.
ذکر نامت همیشه طوفانی
آیه آیه کلام قرآنی
بر سرم سایه سار ایمانی
راز قلب مرا تو میدانی
روح من خسته از تباهی شد
.
خسته دل ، پرگناه ، غرق امید
آمدم سویت ای امام شهید
مشهدت جلوه گاه صد خورشید
هر که گردد فدات ، ” ماتَ سعید “
عشقت ، آغاز سر به راهی شد
.
شوق دیدار کربلا دارم
به سرم شور نینوا دارم
به گداییّ تو وفادارم
مستِ از باده ی علمدارم
شاعری باز کربلایی شد
.
در غروبی پر از غم و هجران
مانده تنها امام تشنه لبان
کودکان در خیام سرگردان
تن شه زیرِ مرکب عُدوان
معذرت ، شعر قتلگاهی شد …
.
.
.
محمد براتی
.
نظرات