^ دست زمانه بار دگر اشتباه كرد

دست زمانه بار دگر اشتباه كرد

زهری ، بهار زندگی ام را تباه كرد

.

در تار و پود پيكر من رخنه كرده بود

تا مغز استخوان ، همه جا طی راه كرد

.

آتش كشيد باغ اميد دل مرا

با خنده ؛ شعله های خودش را نگاه كرد

.

مثل كسوف روز دهم ، سوز تشنگی

خورشيد پر تلالو رويم ، سياه كرد

.

حال و هوای ملتهب حجره ی مرا

همرنگ سرخی شفق قتلگاه كرد

.

.

.

وحید قاسمی

.