عزا گرفته یوسف زهرا

عزا گرفته یوسف زهرا
یتیم شده سلاله ی طاها
.
بمیره نوکرت شدی تنها
سرت سلامت آقا
.
یه ابر خسته داره می باره
روزات دیگه مثه شبات تاره
.
از این عزا خدا عزا داره
سرت سلامت آقا
.
فدای شال ماتمت آقا
فدای اشک نم نمت آقا
.
بذار بمیرم از غمت آقا
سرت سلامت آقا
.
آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست
هر کجا هست خدایا به سلامت دارش
.
هوای آسمون شده بارون
از این مصیبته چشا گریون
.
غریب بودن امام حسن هامون
آقام غریبه ، آقام غریبه
.
برای غربتش دلم خونه
غریبی شو کسی نمی دونه
.
حتی مزارش هم تو زندونه
آقام غریبه ، آقام غریبه
.
با زهر کینه از همه سیر شد
فداش بشم چه زود زمین گیر شد
.
جوون بود آقامون یهو پیر شد
براش بمیرم ، براش بمیرم
.
پیرهن سیاه خدا نگهدارت
شال عزا خدا نگهدارت
.
امام رضا خدا نگهدارت
دلم گرفته ، دلم گرفته
.
اگه که گریه کردم این شب ها
اجازه داده مادرت زهرا
.
حالا شبا کجا برم آقا
دلم گرفته ، دلم گرفته
.
غریبیِ تو ما رو عاشق کرد
برا تو مادرت هق هق کرد
.
سه ساله تو خراب ها دق کرد
برات بمیرم ، برات بمیرم
.
.
.