صفحه اصلی › آخرین مطالب › ^ منم ذرّه و ذرّه پرور علی ست

^ منم ذرّه و ذرّه پرور علی ست

اطلاعات بیشتر

تاریخ انتشار 24 آبان 1399

^ منم ذرّه و ذرّه پرور علی ست

منم ذرّه و ذرّه پرور علی ست

جستجو

پایگاه تخصصی اشعار آیینی

^ منم ذرّه و ذرّه پرور علی ست

^ منم ذرّه و ذرّه پرور علی ست

متن شعر

منم ذرّه و ذرّه پرور علی ست منم بنده ، آنجا که سرور علی ست منم ظلمت و نورْ گستر علی ست منم تشنه ، ساقی کوثر علی ست

کسی که برایش دهم سر علی ست

.

چه خوب است از مرتضی دم زدن از آن ، آفتاب خدا دم زدن از آن ماه برج ولا دم زدن و باید از او بی ریا دم زدن

که بیزار از هر چه مُنکَر ؛ علی ست

.

قدم می زنم توی راه نجف به شوق رسیدن به شاه نجف … … و یک سجده در بارگاه نجف پناهنده ام در پناه نجف

فقط چشم امید من بر علی ست

.

اگر چه به معصیت آلوده ام فقط سر به خاک رهش سوده ام غلام غلامان او بوده ام به روز قیامت دل آسوده ام

که قاضی دیوان کیفر علی ست

.

علی صاحب قبضه ی ذوالفقار علی بهترین معنی اقتدار علی صاحب الامر و الاختیار علی غرق در ذات پروردگار

و از حدّ ادراک ؛ برتر علی ست

.

مَلَک مست یا ربنّای علی ست فلک وصله ای بر عبای علی ست بهشت عکس ایوان طلای علی ست صدای خدا هم صدای علی ست

و بر پیکر مصطفی ، سر علی ست

.

علی کیست ؟ شمشیر و شیر خداست علی کیست ؟ دستِ بگیرِ خداست علی عارف سر به زیرِ خداست علی نعمت بی نظیر خداست

تجلّای الله اکبر علی ست

.

امیری برازنده ی مرتضاست بزرگی ، خودش بنده ی مرتضاست بهشت نبی خنده ی مرتضاست به نامی که زیبنده ی مرتضاست

فقط ذکر خاتون محشر علی ست

.

کریم است و اولاد او هم کریم صراط علی جاده ی مستقیم جنان مهر او هست و قهرش جحیم شده مرحب از ضربه ی او دو نیم

کسی که کند فتح خیبر علی ست

.

دو شمشیر را توأمان می زده دو تا نیزه را همزمان می زده علی سر ز دشمن چنان می زده که سر غٓلْت در آسمان می زده

به هفتاد لشکر برابر علی ست

.

اگر ضربه می زد سپر می شکافت نه تنها سپر ؛ مغز سر می شکافت سر و سینه تا به کمر می شکافت علی نعره می زد جگر می شکافت

فقط لایق نام حیدر … علی ست

.

سلیمان اگر حشمت الله شد غبار قدم های این شاه شد هر آن کس از این راز آگاه شد ولیّ خدا را هواخواه شد

که دردانه ی حیّ داور علی ست

.

علی نقطه ی با ، علی با خداست در امواج دریا ، علی ناخداست بلندای مولای من تا خداست علی عالی و ربّ اعلی خداست

در اوّل علی بود و آخر علی ست

.

علی پهلوانی غرور آفرین علی نور محض است و نور آفرین نگاهش شراب طهورآفرین تمامیّ اشعار شور آفرین …

… پُر از مدح مولای قنبر علی ست

.

نبی گفت : من کنت مولاه را نشان داد بعد از خودش راه را و ابلاغ کرد امر الله را بگیرید : دامان این شاه را

چرا که تمامیّ دین ، در علی ست

.

سخن بیش از پیش شد دل پذیر که گفتم از آن دلبر بی نظیر من آموختم ظهر روز غدیر علیٌّ امیری و نعم الأمیر

وصیّ به حقّ پیمبر علی ست

.

.

.

محمد قاسمی

.

9 مهر 1393

.

برچسب ها

نظرات

دیدگاهتان را بنویسید! لغو پاسخ

منم ذرّه و ذرّه پرور علی ست
منم بنده ، آنجا که سرور علی ست
منم ظلمت و نورْ گستر علی ست
منم تشنه ، ساقی کوثر علی ست

چه خوب است از مرتضی دم زدن
از آن ، آفتاب خدا دم زدن
از آن ماه برج ولا دم زدن
و باید از او بی ریا دم زدن

قدم می زنم توی راه نجف
به شوق رسیدن به شاه نجف …
… و یک سجده در بارگاه نجف
پناهنده ام در پناه نجف

اگر چه به معصیت آلوده ام
فقط سر به خاک رهش سوده ام
غلام غلامان او بوده ام
به روز قیامت دل آسوده ام

علی صاحب قبضه ی ذوالفقار
علی بهترین معنی اقتدار
علی صاحب الامر و الاختیار
علی غرق در ذات پروردگار

مَلَک مست یا ربنّای علی ست
فلک وصله ای بر عبای علی ست
بهشت عکس ایوان طلای علی ست
صدای خدا هم صدای علی ست

علی کیست ؟ شمشیر و شیر خداست
علی کیست ؟ دستِ بگیرِ خداست
علی عارف سر به زیرِ خداست
علی نعمت بی نظیر خداست

امیری برازنده ی مرتضاست
بزرگی ، خودش بنده ی مرتضاست
بهشت نبی خنده ی مرتضاست
به نامی که زیبنده ی مرتضاست

کریم است و اولاد او هم کریم
صراط علی جاده ی مستقیم
جنان مهر او هست و قهرش جحیم
شده مرحب از ضربه ی او دو نیم

دو شمشیر را توأمان می زده
دو تا نیزه را همزمان می زده
علی سر ز دشمن چنان می زده
که سر غٓلْت در آسمان می زده

اگر ضربه می زد سپر می شکافت
نه تنها سپر ؛ مغز سر می شکافت
سر و سینه تا به کمر می شکافت
علی نعره می زد جگر می شکافت

سلیمان اگر حشمت الله شد
غبار قدم های این شاه شد
هر آن کس از این راز آگاه شد
ولیّ خدا را هواخواه شد

علی نقطه ی با ، علی با خداست
در امواج دریا ، علی ناخداست
بلندای مولای من تا خداست
علی عالی و ربّ اعلی خداست

علی پهلوانی غرور آفرین
علی نور محض است و نور آفرین
نگاهش شراب طهورآفرین
تمامیّ اشعار شور آفرین …

نبی گفت : من کنت مولاه را
نشان داد بعد از خودش راه را
و ابلاغ کرد امر الله را
بگیرید : دامان این شاه را

سخن بیش از پیش شد دل پذیر
که گفتم از آن دلبر بی نظیر
من آموختم ظهر روز غدیر
علیٌّ امیری و نعم الأمیر