^ از لحظه ی نخست ، خداداد عاشقم

از لحظه ی نخست ، خداداد عاشقم
از ساعتی که روح به من داد عاشقم

.
خورشید … در حرارت عشق تو آتشم
گرم توام به شدت مرداد ، عاشقم

.
با تیشه تیشه اشک شدم بیستون شکن

” شیرین ” ببین به شیوه ی ” فرهاد ” عاشقم

.
از داستان صبح ازل در تحیـ رم
تا این که چشم تو به من افتاد … عاشقم

.
شیرین شهد لعل لب تو عسل ترین
یوسف ترین عزیزی و ضرب المثل ترین

.
از آن زمان که شور زن این علم شده
با کیمیای عشق دلم هم قسم شده

.
آوردنم به قصر تو با چهره ای سیاه
آری سگی به حرمت تو محترم شده

.
از بس که محض تشنگی ات گریه کرده ایم
مظلومی قیام تو ” بار دلم ” شده

.
نوح نجات ، ” تشنه ی لبیک ها ” ببین
از شدت علاقه دلم هم حرم شده

.
آقایی و به عشق قسم دوست دارمت
ای زندگی من چه کنم دوست دارمت

.
من که شما ندیده مرید شما شدم
سرمست از فرات همان ابتدا شدم

.
از لطف رزق پاک و همین گریه بر تو بود
اینکه علی شناس شدم ، با خدا شدم

.
پرچم به دوش در تب ایام کودکی
از پابرهنه های همین دسته ها شدم

.
نوزاد بودم و لحظات نخست بود
تا آشنا به تربت کرببلا شدم

.
در زیر قبه ی حرم عرش حائرت
فرموده اند اینکه ” خدا هست… زائرت “

.

ما را خودش نوشته مسلمان منبرش

حر و زهیرهای حواشی دفترش

.
ما را خودش نوشته به چشم محبتش
همراه جبرئیل ، پریشان کبوترش

.
شور حسین عاقبت خیر می دهد …
چون بی نتیجه نیست دعاهای مادرش

.
دنیا به قد هیبت نامش کفن نداشت
شاهی که بود زینت دوش پیمبرش

.
او عین عشق هست و پر از شور عین ، ما
پیر ” حسین منی انا من حسین ” ما

.

از او دوا گرفت مسیحا … هوالشفا
یعنی حسین روح تسلّی … هوالشفا

.
با نوح بود … همدم یوسف … کنار هود
جبریل هم که گفت به موسی … هوالشفا

.
ای قوم خسته جان خداجو … هوالطبیب
ای تشنگان جام مداوا … هوالشفا

.
بال و پرت شکسته ؟ امیدت کجاست پس ؟
فطرس قسم به حضرت  زهرا … هوالشفا

.
آری رواست هر چه دعا در جوار او
حتی شفاست خوردن خاک مزار او

.