بی تو بهار ما همان فصل خزان است

بی تو بهار ما همان فصل خزان است

باد بهاری شعله ی آتش فشان است

.

در جاده ایم و پای رفتن را نداریم

بار فراق تو به دوش ما گران است

.

عمری گذشت و رنگ ساحل را ندیدیم

از بس که این دریای هجران بی کران است

.

نشکست بغض انتظار … اشکی نیامد

در چشم ، خار و در گلو هم استخوان است

.

گر چه بدیم آقا مگر ما دل نداریم ؟

فیض تماشای تو سهم دیگران است

.

حق داری اصلاً رو بگردانی تو از ما

زیرا دل ما جای عشق این و آن است

.

اوضاع درهم برهم آلودگان را

وقتی که می بینی چه حاجت بر بیان است

.

مردم همه دنبال عیش و نوش خویشند

هر کس که می بینی به یک جایی روان است

.

مردم ! بترسید از عذاب ناگهانی

وای از عذابی که هجومش ناگهان است

.

عید و خوش آمد گویی و شادی نداریم

وقتی که پای فاطمیّه در میان است

.

حرمت نگه دارید عزادار است آقا

از داغ مادر گریه هایش بی امان است

.

تا که بلا نازل نگردد ، مثل زهرا ….

…. دست دعای او به سمت آسمان است

.

ای وای مادر ، وای مادر ، وای مادر

هر صبح و ظهر و شب ـ سه وعده ـ روضه خوان است

.

با اشک ، روی قبر مخفی می نویسد

مادر چرا دنیا به ما نامهربان است ؟!

.

.

.

محمد فردوسی 

.