^ دوباره ناحیه می خوانم از زیارت ها

دوباره ناحیه می خوانم از زیارت ها
صدای گریه می آید میان این خط ها

.
كسی گریسته در این خطوط ، می دانم
كه بغض كرده در آن صامت و مصوّت ها

.
كسی كه بیش تر از هر كسی گریسته است
سیاه پوش تر از تكیه ها و هیأت ها

.
كسی كه بیش تر از هر كسی محرّم را
نفس كشیده و بوییده است مدّت ها

.
و قرن هاست كه او روضه ی عمویش را
گریسته است به مانند رودها … شط ها

.
كه نهر علقمه هم گریه می كند با او
و آب می شود آن مشك از خجالت ها

.
تمام ناحیه را گریه می كنم با او
صدای اوست كه می آید از روایت ها

.
مگر كه آن هم از جمع شاهدان بوده است
چقدر خوب خبر داد از شهادت ها !

.
و گفته است از آن اسب و یال خونینش
كه زین خالی او می كند حكایت ها

.
به دست باد ، پریشان شده است موی حرم
سپید گشته از این رنج ها … اسارت ها

.
چگونه شرح دهم ؟ این غزل ، مجالش نیست
صدای گریه می آید میان این خط ها

.

.

.
محمدحسین ابراهیمی

.