علی تنها مونده میون بی خبرا

علی تنها مونده میون بی خبرا
اومدن پشت در خونه خیره سرا

.
داره حق گم میشه

تو دود آتیش فتنه گرا

.
تازه روضه ی در شده اول دردسرا
پَر آتیش کوچه رسیده به بال و پرا
کسی نیست این دور و برا
.
دود ؛ آتیش ؛ تنها ؛ زهرا
غم ؛ غربت ؛ مولا زهرا
یا زهرا زهرا زهرا
.
فاطمه می گیره حق همسرشو
فاطمه تنها نمیذاره رهبرشو

.
آتیشم گریونه

وقتی می سوزونه چادرشو

.
هدیه به خدا میده غنچه ی پرپر شو
خدا می خره غربت محسن و مادرشو
شهیدای حیدرشو
.
خون ؛ گریون ، دریا ؛ زهرا
عشق ؛ مجنون ؛ لیلا ؛ زهرا
یا زهرا زهرا زهرا
.

تازه روضه ی در شده اول دردسرا
پَر آتیش کوچه رسیده به بال و پرا
کسی نیست این دور و برا
.
دود ؛ آتیش ؛ تنها ؛ زهرا
غم ؛ غربت ؛ مولا زهرا
یا زهرا زهرا زهرا

.

دود بود و دود بود و دود بود

گل میان آتش نمرود بود

.

باغبان بود و خزان باغ شد

میخ در کم کم ز آتش داغ شد

.
داره می سوزه تو آتیش ناموس خدا
زیر تیغه گردن حیدر وا ابتا

.
دل مادر میره

تا دم تصویر کرب و بلا

.
میشه خیمه و معجر و مقتل و آتیش و دود
مث کوچه و چادر و مادر و روی کبود
مگه عباس اونجا نبود
.
باز سیلی دختر زهرا
رو نیزه رأس شهدا
یا زهرا زهرا زهرا

.

.

.