لطف تو دائم است از خوانت

لطف تو دائم است از خوانت
فیض همراه باد می آید
بر لبان نسیم نامت با
لفظ خیرالعباد می آید
.
سوره ی کوثر امام رضا
ای علی اکبر امام رضا
تا که چشم حسود کور شود
آیه ی ” ان یکاد ” می آید
.
کاسه اینجا خم شراب گرفت
یک دعا بود و صد جواب گرفت
حاجت ما همیشه کم بوده است
بس که لطفت زیاد می آید
.
ما کویریم و دستمان خالی ست
پس امیدی به جز نگاهت نیست
ابر جود تو بس که باران زاست
به تو نام جواد می آید
.
قلب ها زنده از عنایت توست
این گدا میهمان رحمت توست
دست خالی نمی رود زیرا
سوی باب المراد می آید
.
دارد این حس و حال این گنبد
ارتباطی عجیب با مشهد
در حوالی صحن گوهرشاد
کاظمینت به یاد می آید
.
ای می و ساغرت عبادت کش
محشری قامتت قیامت کش
تو خرامان می آیی از راه و
در پی تو معاد می آید
.
خیر مولودنا تبارکنی
یا جوادالائمه ادرکنی
نام تو آنقدر که موزون است
به تغزل مداد می آید

.

.

.

حسین صیامی

.