مه منوّر شعبان مه رسول خداست
مه مبارک میلاد سیدالشهداست
.
به رهروان هدایت ز حق رسیده خبر
که روی دست محمد عیان چراغ هداست
.
تمام دین به روی دست های ختم رسل
و یا کتاب خدا روی سینه ی زهراست
.
به عدل و عزت و آزادی و کمال و شرف
خلایقند همه تشنه ، فیض او دریاست
.
ملک به حسن تماشائیش ، شده مبهوت
که این امام حسین است یا رسول خداست
.
نسیم خلد برین می وزد ز اطرافش
که بوی عطر خدا در مشام باد صباست
.
اگر تمام ملائک ز گاهواره ی او
پر دوباره چو فطرس طلب کنند رواست
.
نبی به طلعت زیباش خنده کرد و گریست
خدا به یمن قدومش بهشت را آراست
.
ز گاهواره به گودال خون نگاهی کرد
به خویش گفت که میلاد ما شهادت ماست
.
تمام خلقت یک لحظه بی حسین مباد
که بی حسین زمین بی کس و زمان تنهاست
.
به حلق تشنه و لب های خشک او سوگند
که خون او به گلستان وحی ، آب بقاست
.
گرفت جام بلا را ز دست حضرت دوست
از آن تمام بلاها به چشم او زیباست
.
مگو چرا ز همه هست خود گذشت حسین
خدای داد به او هست و هست او را خواست
.
اگر ز بار غمش آسمان خمید چه باک
که گشت قامت اسلام با قیامش راست
.
وضو گرفت ز خون ، پیش تیر قامت بست
که تا قیام قیامت از او نماز به پاست
.
همیشه حج به وجود حسین می‌بالد
که کربلاش صفا بود و مروه شام بلاست
.
نماز و روزه و حج و جهاد می گویند
حیات ما همه مرهون سیدالشهداست
.
به پور هند جگرخواره چون گشاید دست
کسی که رشد و نموّش به دامن زهراست
.
زهی جلال که در روی خون گرفته ی او
به چشم اهل نظر صورت خدا پیداست
.
مگر نه خوردن خاک آمده به شرع حرام
چه حکمتی است ، چرا تربت حسین شفاست ؟
.
به تحت قبّه ی او کن بلند دست نیاز
بگیر حاجت خود را که مستجاب دعاست
.
همه به حشر صدا می زنند یا زهرا
ولی ز فاطمه آید ندا ، حسین کجاست
.
اگر چه سوم شعبان جمال خویش گشود
بدان ولادت او ظهر روز عاشوراست
.
قسم به ذات خداوند قادر بی چون
که خون بهاش خداوندگار بی همتاست
.
تمام اهل قیامت به چشم می بینند
حسین با تن بی سر شفیع روز جزاست
.
هنوز نغمه ی قرآن او بلند ز نی
هنوز نعره ی هیهات او به اوج سماست
.
هنوز خنجر قاتل ز خون اوست خجل
هنوز از عطشش ، شعله در دل دریاست
.
هنوز ناله ی هل من معین اوست بلند
هنوز رأس منیرش به نیزه راهنماست
.
هنوز پرچم گلگون او به قله ی عرش
هنوز پیکر صد چاک او به دوش شماست
.
حسین رهبر آزادگان به هر عصری
حسین راه نمای تمام نهضت هاست
.
حسین مشعل تابنده ی هدایت خلق
حسین مصحف نور است و آیت عظماست
.
حسین جان دعا ، جان ذکر ، جان نماز
حسین روح حرم ، روح مروه ، روح صفاست
.
گواه زنده ی من ، ارجعی الی ربک
که بر حسین همانا خدا مدیحه سراست
.
حسین سوره ی فجر و حسین آیه ی نور
حسین نجم فروزان حسین شمس ضحاست
.
حسین زنده ی حق و حسین کشته ی حق
حسین بر همه باطل ستیزها مولاست
.
به وصف او که خدایش ثنا کند ” میثم ”
قصیده ی تو بود نارسا اگر چه رساست
.
.
.
استاد حاج غلامرضا سازگار
.
نظرات