نخست گریه کن تو خود خدا بوده

نخست گریه کن تو خود خدا بوده
و قبل خلق جهان روضه‌ ات به پا بوده
.
تویی که زیر قدومت مقام ” اَو اَدنی ” است
همیشه جای تو بر دوش مصطفی بوده
.
نه ما ، که مُهر رسول خدا هم آقا جان !
اگر غلط نکنم مهر کربلا بوده
.
سخی تر از تو امیری ندیده چشم جهان
سخی تر از تو امیری نبوده تا بوده
.
تویی که از پر قنداقه ات کَرَم می ریخت
فرشته پشت درِ خانه ات گدا بوده
.
رسیدن تو مساوی بذل و بخشش بود
نوشته اند که فطرس پی شفا بوده
.
نه هجری قمری و نه هجری شمسی
زمان رؤیت تو پیش از این دو تا بوده
.
اگر که توبه ی آدم قبول حق شده است
دلیل داشته ، نام تو در دعا بوده
.
مسیح جان دوباره به مرده می بخشید
به این دلیل که با نامت آشنا بوده
.
و نوح هم به نظر دیده بود یک آقا
شب تلاطم امواج ناخدا بوده
.
اگر که آتش نمرود سرد شد آن روز
فقط به خاطر روی گل شما بوده
.
خلاصه این که توسّل به ساحتت کارِ
نه یک نفر دو نفر ، کلّ انبیا بوده
.
همان الست ، که از ربّکم سخن گفتند
حسین ، بعدِ بلی ذکر و ورد ما بوده
.
ببخش شعر از اینجا به بعد غمبار است
همیشه بعد حسین ، واژه ی عزا بوده
.
اجازه هست دو خط از لهوف خوانده شود ؟
همان دو خط که در آن شمر بی حیا بوده
.
همان دو خط که نوشتند بی کفن شده ای
و روی جسم تو یک تکه بوریا بوده
.
نوشته اند که هنگام دست و پا زدنت
میان خیمه ی زینب سر و صدا بوده
.
هزار و نهصد و پنجاه زخم شوخی نیست …
هزار شکر که تازه سرت جدا بوده !
.
.
.
مسعود یوسف پور
.