وقتی به خصم ، راه نشان می دهد حسین

وقتی به خصم ، راه نشان می دهد حسین
بی شک به دوست ، خطّ امان می دهد حسین
.
حتّی اگر دل تو شود سخت مثل سنگ
آن را به یک اشاره تکان می دهد حسین
.
آنجا که کَر به روضه ی او گریه می کند
بر اشک چشم لال ، زبان می دهد حسین
.
بوی غذای حضرتی سفره ی عزاش
بر مُرده دیده ایم که جان می دهد حسین
.
امواج پر تلاطم دریای هیأتیم
وقتی به شورمان هیجان می دهد حسین
.
در رتبه ی بلند خودش در بهشت عَدْن
جا ، به تمام گریه کنان می دهد حسین
.
آنجا اگر لقای خدا را طلب کنید
از پشت پرده چهره نشان می دهد حسین
.
در اوج اضطرار بگو ” یا حسین ” چون
آرامشی به دلْ نگران می دهد حسین
.
تا رنگی از حبیب بگیریم چون حبیب
ما را به دست فصل خزان می دهد حسین
.
مَشّایه سهل می شود از راه های دور
زیرا به پای خسته توان می دهد حسین
.
جانم فداش باد که تا آخرین نفس
حتّی به شمرِ پَست ، زمان می دهد حسین
.
چون از ازل بریده شده ست از تعلّقات
از سروریش ، سر به سنان می دهد حسین
.
.
.
محمد قاسمی
.