چشم تو بر ما نگاهی مهربان انداخته
سفره ات را مادری قامت کمان انداخته
.
هیأت سیار داری امشب اما فاطمه
روضه را یک گوشه از باغ جنان انداخته
.
دامنه دار است داغت هرچه گوید از غمت
روضه ای را از قلم این روضه خوان انداخته
.
نیزه هم بار امانت می کشد یعنی سرت
ماه را از چشم اهل آسمان انداخته
.
یک غلام تو که اسمش جون باشد یک تنه
اسم مجنون را هم از نام و نشان انداخته !
.
پرچم عشق تو را نازم که از روز نخست
سایه اش را بر سر پیر و جوان انداخته
.
” خاک سردی با خودش می آورد اما چرا
خاک تو آتش به جان شیعیان انداخته “
.
بیت آخر از محمدحسین ملکیان
.
.
.
محمدحسین مهدی پناه
.
نظرات