زنم دست تاسف روی دستم

زنم دست تاسف روی دستم

که رفت سرمایه ی هستی ز دستم

.

جوانی را ز کف دادم شدم پیر

ز بار معصیت گشتم زمینگیر

.

خداوندا تو آگاهی ز حالم

که از شرمندگی اینسان بنالم

.

سر خوان تو یک عمری نشستم

نمک خوردم نمکدان را شکستم

.

.

.