در آغوشم تو را با احتیاط آوردم از میدان

در آغوشم تو را با احتیاط آوردم از میدان

***

در آغوشم تو را با احتیاط آوردم از میدان
که ترسیدم جدا گردد سر از پوست آویزان

.

به جای آب غسل از دیده اشک شرم می ریزم
به گلبرگ تنت ای غنچه خاک نرم می ریزم

.

موقت می کنم دفنت که دور از هر بلا باشی
مبادا موقع غارت به زیر دست و پا باشی

.

تو را با خاک پوشاندم ، لحد ای کاش می چیدم

اگر این کار می کردم سرت بر نی نمی دیدم

.

همه ی دشت پر از هلهله و تصنیف است 

بین این قوم از آن تیر زدن تعریف است 

.

به سر دوش همه حرمله را می بردند

یک نفر گفت چرا شاه بلاتکلیف است 

.

.

.