علی دیده است در زهرا غروب آفتابش را

علی دیده است در زهرا غروب آفتابش را

***

علی دیده است در زهرا غروب آفتابش را

و زهرا در علی دیده است هرم التهابش را

.

شهید اول حفظ ولایت ، می شود اما
کسی هرگز نخواهد دید حتی اضطرابش را

.

کرم ، مبهوت و سرگردان که زهرا چیست ؟ زهرا کیست ؟
مگر از راز گردنبند بردارد جوابش را

.

چه بینا و چه نابینا به نامحرم بگو برگرد
که گل بر خارها هرگز نمی بخشد گلابش را

.

غمی سنگین تر از داغ جدایی از علی دارد
که در تابوت ، می خواهد نگه دارد حجابش را

.

فقط محض دل حیدر … وگرنه ضربه سنگین بود
اگر از چهره بر می داشت گاهی هم نقابش را

.

اگرچه زخم بر بازو … برای شادی همسر
خودش در خانه می چرخاند سنگ آسیابش را

.

اجابت را علی در لحظه ی عجل وفاتی دید
چه غمگین می کند راهی شهید انقلابش را

.

.

.

محسن ناصحی

.