جَلَوات نبوی از سر و رویت می ریخت
چقدر سنگ به آئینه ی پیغمبر خورد
***
جَلَوات نبوی از سر و رویت می ریخت
چقدر سنگ به آئینه ی پیغمبر خورد
تیغ ها داد کشیدند که بغضاً لِعَلی
چند باری سر تو زخمْ سرِ حیدر خورد
.
زیر لب زمزمه کردم که خدا رحم کند
گذر مرکب تو تا که به بیراهه رسید
ارباً اربا شدنت بابت تاخیر من است
قبل از آنکه برسم لشگر جراحه رسید
.
اولین کشته ی عطشان بنی هاشمیان
خنده و هلهله و ساز به جانت افتاد
زهرِ چشم از همه می خواست بگیرد دشمن
علت این بود که مقراض به جانت افتاد
.
گلویت پر شده از لخته ی خون حرف نزن
نفسی را تو در این لحظه ی بُغرنج بکش
زیر سرنیزه به فکر پدر پیرت باش
دسترنج پسر فاطمه کم رنج بکش
.
معجر فاطمه شد معجر زینب این بار
گره ی آن گره از مرگ امامی وا کرد
خواست تا عمه ات از خیمه بیاید پیشت
کوچه ای را جلویش چشم حرامی وا کرد
.
یک بدن بودی و چل بار تو را آوردم
روی هر عضو تنت جای هزاران ضربه ست
وسعت پیکرت ای آهوی زیبای حرم
به خدا بیشتر از خیمه ی دارالحرب است
.
.
.
شاعر : رضا قربانی
.
نظرات