ویران شود آن کوچه که مادر زمین خورد

ویران شود آن کوچه که مادر زمین خورد

***

ویران شود آن کوچه که مادر زمین خورد

بین گذر با دیده های تر زمین خورد

.

زهرا و حیدر آینه بودند ، هم را

زهرا زمین که خورد ، پس حیدر زمین خورد

.

در سر وقار مرتضی را با خودش داشت

بد شد ؛ میان جمعیت با سر زمین خورد

.

طفلی حسن در کوچه خیلی دست و پا زد

تا پا شود مادر ، ولی آخر زمین خورد

.

این رفتن و این آمدن ، چه دردسر داشت ! 

یک گوش سنگین شد ، دو تا گوهر زمین خورد

.

خیلی دلش می خواست که زینب نفهمد

امّا ؛ نرسیده به پشت در زمین خورد

.

یک روز زیر دست و پا مادر زمین خورد

یک روز زیر دست و پا دختر زمین خورد

.

زهرا زمین که خورد ، با معجر زمین خورد

زینب ولی ، صد بار بی معجر زمین خورد

.

.

.