از همان روز ازل بعد هدینای حسین
***
از همان روز ازل بعد هدینای حسین
دهنم خورده به شیرینی حلوای حسین
.
نقطه ی دلبری خالق و بنده ، حرم است
وسط سجده روی تربت اعلای حسین
متولد شده ی چشم امام حسنم
آمدم گریه کنم گوشه ی دنیای حسین
.
به تباکی وسط اهل بکاء خوشحالم
همچنان قطره که افتاده به دریای حسین
.
دَم اگر داده مسیح از دودَم ارباب است
جان ناقابل من بسته به امضای حسین
.
زیر قولم نزدم با همه ی بار گناه
سر وقت آمده ام روضه ی شب های حسین
.
محض اینکه نبُرد پای من از روضه ی او
بگذارم سرم را به کف پای حسین
.
اربعین پای پیاده بروم یا نروم
فیض چای نجفی می برم از چای حسین
.
چقدر نام تو زیباست اباعبدالله
مشق شب تا سحر من شده املای حسین
.
وحشت و ترس ندارم ز شب اول قبر
آبرو داده به من وعده ی فردای حسین
.
شانه ی عرش خدا جای عزیز نبوی ست
پس چرا گوشه ی گودال شده جای حسین
.
جلوی چشم تر فاطمه کم تر بزنید
عوض بوسه ، نوک چکمه به اعضای حسین
.
.
.
نظرات