از همان روز ازل بعد هدینای حسین

***

از همان روز ازل بعد هدینای حسین

دهنم خورده به شیرینی حلوای حسین

.

نقطه ‎ی دلبری خالق و بنده ، حرم است

وسط سجده روی تربت اعلای حسین

.

متولد شده ‎ی چشم امام حسنم

آمدم گریه کنم گوشه ‎ی دنیای حسین

.

به تباکی وسط اهل بکاء خوشحالم

همچنان قطره که افتاده به دریای حسین

.

دَم اگر داده مسیح از دودَم ارباب است

جان ناقابل من بسته به امضای حسین

.

زیر قولم نزدم با همه ‎ی بار گناه

سر وقت آمده ‎ام روضه ‎ی شب ‎های حسین

.

محض اینکه نبُرد پای من از روضه ‎ی او

بگذارم سرم را به کف پای حسین

.

اربعین پای پیاده بروم یا نروم

فیض چای نجفی می‎ برم از چای حسین

.

چقدر نام تو زیباست اباعبدالله

مشق شب تا سحر من شده املای حسین

.

وحشت و ترس ندارم ز شب اول قبر

آبرو داده به من وعده ‎ی فردای حسین

.

شانه ‎ی عرش خدا جای عزیز نبوی ست

پس چرا گوشه ‎ی گودال شده جای حسین

.

جلوی چشم تر فاطمه کم تر بزنید

عوض بوسه ، نوک چکمه به اعضای حسین

.

.

.