تو چون طلیعه ی صبحی ، به شب سرانجامی
***
تو چون طلیعه ی صبحی ، به شب سرانجامی
به سیئات دل ما تویی که فرجامی
نه ساعتی و نه سالی که قرن هاست حسین
تویی که مثلِ خداوند لطفِ مادامی
.
خداشناس شد آن کس که با تو مانوس است
برای باده ی توحید بهترین جامی
.
به دست تو چه بلاها که رد نمی گردد
تو چتر وقتِ بلایی به حق به هنگامی
.
زمانِ غم که رفیقان غریبه می گردند
میانِ سیل بلایا رفیقِ ایامی
.
به خاکِ قبر تو هر کس رساند کامش را
به خیر شد عاقبتش ، ندید ناکامی
.
.
حامد آقایی
.
نظرات