من که از روز ازل با تو سفر می کردم

من که از روز ازل با تو سفر می کردم

****

من که از روز ازل با تو سفر می کردم

شب تنهایی خود با تو سحر می کردم

.

لیک از جور فلک از تو جدا گردیدم

دیده از داغ دلت پر ز گوهر می کردم

.

تن مجروح مرا سنگ نوازش می داد

اگر از ناقه به روی تو نظر می کردم

.

تن تو بر ته گودال و من آن روز سیاه

با سر غرق به خون تو سفر می کردم

.

همسفر آروزی خواهر تو نیست جز این

کاش یک بار دگر با تو سفر می کردم

.

.

.