تو را کدام مدیح آورم که شخص رسول
تو را کدام مدیح آورم که شخص رسول
تو راست همسر و دختر تو راست شخص بتول
.
زبان به اشهد اگر وا کنی کرامت توست
فروع حُسن تو کافی است بر قبول اصول
.
کدام پله ی علم است تا که ذیل تو نیست ؟
غلام کوی تو معقول و خادمت منقول
.
به ضرب سکه کجا شان ضرب شمشیر است ؟
جز این درم که علی از کرم نموده قبول
.
زبان بگو به دهان سنگ شو حمیرا را
که این فضیلت عظمی نمی رسد به فضول
.
کسی به معرفت دختر تو راه نیافت
بلی همیشه ز مجهول می دمد مجهول
.
به هر مقام که دیدم مقام مسئول است
به جز گدای درت کاو نمی شود مسئول
.
ببخش دنیی و عقبی به ” معنی ” مسکین
بدار کوکب ما را مصون ز ننگ افول
.
.
.
محمد سهرابی
.
نظرات