تو را کدام مدیح آورم که شخص رسول
تو راست همسر و دختر تو راست شخص بتول

.

زبان به اشهد اگر وا کنی کرامت توست
فروع حُسن تو کافی است بر قبول اصول

.

کدام پله ی علم است تا که ذیل تو نیست ؟
غلام کوی تو معقول و خادمت منقول

.

به ضرب سکه کجا شان ضرب شمشیر است ؟
جز این درم که علی از کرم نموده قبول

.

زبان بگو به دهان سنگ شو حمیرا را
که این فضیلت عظمی نمی رسد به فضول

.

کسی به معرفت دختر تو راه نیافت
بلی همیشه ز مجهول می دمد مجهول

.

به هر مقام که دیدم مقام مسئول است
به جز گدای درت کاو نمی شود مسئول

.

ببخش دنیی و عقبی به ” معنی ” مسکین
بدار کوکب ما را مصون ز ننگ افول

.

.

.

محمد سهرابی

.