^ می رسد رزق محبّان اباعبدالله

می رسد رزق محبّان اباعبدالله
از سر سفره ی احسان اباعبدالله

.
نكند تا به ابد پیش كسی دست دراز
آن كه شد دست به دامان اباعبدالله

.
جای دارد كه منا هم بشود قربانش
هر كسی گفت به قربان اباعبدالله

.
روز محشر نشود مضطرب و سرگردان
هر دلی بود پریشان اباعبدالله

.
بیخود از خود شده هركس ز نوایی من هم
مستم از ذكر ” حسن جان ” اباعبدالله

.
ادّعا كردن ما جای خجالت دارد …
گر وهب هست مسلمان اباعبدالله

.
از ربابش بنویسید كه او را دق داد
روضه های لب عطشان اباعبدالله

.
بوسه ای زیر گلوی ثمرش كاشت و گفت :
پسرم جان تو و جان اباعبدالله

.
گرچه تكلیف ز شش ماهه ی او ساقط بود
گفت : لبّیك ، به فرمان اباعبدالله

.
گفت صبراً لك یا عشق ، خدا وقتی دید
ذبح شد غنچه ی خندان اباعبدالله

.
تاب آورد ولی آخر سر در گودال
گشت صدْ چاك ، گریبان اباعبدالله

.

.

.

محمد قاسمی

.