اشعار آیینی خیمه...

بردیا محمدی

^ پروانه وار سوزِ تو را می خریم ما

^ گدای سفره ی مردم ‌شدم غلط کردم

^ وقتی که زهر کینه ز زین تا جگر رسید

^ تا قدم هایم به سمت تو وصالی تر شده

^ آن کفِ پایی که بر خاک بیابان خورده باشد

^ همیشه از پر پروانه تا ابد سخنی است