^ صدای کیست که اینگونه آشکار شده ست

صدای کیست که اینگونه آشکار شده ست
دلش به عشوه ی رقاصه ای دچار شده ست

.

صدای عربده از خانه ی ولی عهد است
که بوی خون به مشامش رسیده هار شده ست

.

زنی به جرم حیا دست برده بر گیسو
کشان کشان پی عرّابه ای غبار شده ست

.

به دار رفته کنیزی یزید مست شده ست
زنی به شعله در افتاده و خمار شده ست

.

خلیفه می شود این نشئگی لا یعقل
کسی که زیر قدم های عشوه خوار شده ست

.

کسی که ملعبه ی دست های بوزینه ست
نجاست از دهنش غرق انزجار شده ست

.

شنیده اید بگندد نمک ، نمک گندید
که دزد گردنه اینک خزانه دار شده ست

.

اگر چه نطفه ی فحشا به لطف مکر پدر

جلوس کرده و بر گُرده ها سوار شده ست

.

اگرچه بیعت مردم به بوی زر آلود
اگرچه عده ی مزدور بی شمار شده ست

.

ولی حسین علی همچنان حسین علی ست
به جلوه های جلالیّه آشکار شده ست

.

ولی حسین علی مثل کوه پابرجاست
که عرش تکیه به او داده استوار شده ست

.

نه گوش داده به پند محمد حنفی
نه عافیت طلب از بیم روزگار شده ست

.

نه می شود که عنان گیر رفتنش باشید
نه ذوالجناح خروجش دمی مهار شده ست

.

به شوق مرگ چنان می رود که چهره ی او
به هر دقیقه شکوفاتر از بهار شده ست

.

فقط نه این که حسین است بی قرار خدا
که بی قرار حسین آفریدگار شده ست

.

به ” یا سیوف خذینی ” گشوده شد لب او
لبی که تشنه تر از تیغ آبدار شده ست

.

غریب و خسته و تنها به قتلگاه رسید
که مانده از همه جا ، رانده از دیار شده ست

.

سه ساعت است که می جنگد و نمی افتد
اگرچه روی تنش زخم بی شمار شده ست

.

صدای زوزه ای از دور می شود نزدیک
که تیر حرمله از چلّه رهسپار شده ست

.

می افتد از سر زین آفتاب و این یعنی
تمام عرش خدا خارج از مدار شده ست

.

نگاه خسته ی او سوره ی دخان می خواند
نگاه خسته ی او آیه آیه تار شده ست

.

نگاه خسته ی او بسته شد ولی گوشش
پر از صدای ” علیکنّ بالفرار ” شده ست

.

دوید کودکی از ترس و شعله ور تر شد
که باد آمده همدست با شراب شده ست

.

بیا و یکسره کن کار خویش را که حسین
برای خنجرت ای شمر بی قرار شده ست

.

بتاز بر بدنش آنقدر که بنویسند
تمام پیکر او در هوا غبار شده ست

.

غبار پیکر او تربت است سجده کنید
که کعبه زیر قدم هاش خاکسار شده ست

.

نماند بیرق پوسیده ی یزید اما
کتیبه های حسینیه ماندگار شده ست

.

.

.

سید حمیدرضا برقعی

.