کی می توان عروج تو را با زبان سرود ؟

کی می توان عروج تو را با زبان سرود ؟

***

کی می توان عروج تو را با زبان سرود ؟
با واژه ها نمی شود آتش فشان سرود

.

خورشید در میانه و ماه و ستاره ها
منظومه ها برای شما کهکشان سرود

.

گفتم به خاک : لختی از آن ماجرا بگو
سروی ردیف کرد و هزار ارغوان سرود

.

خورشید سر به صخره زد و بر زمین گریست
روزی که چشم های تو را آسمان سرود

.

بغضی گرفت راه گلو را ؛ رسید اشک
این رودخانه داغ دلم را روان سرود

.

معصومِ شرحه شرحه ، چه مدحی سزای توست ؟
” باید شهید بود و تو را خون چکان سرود “

.

.

.

قربان ولیئی

.