کوکب دردانه ی عصمت نگینش زینب است

کوکب دردانه ی عصمت نگینش زینب است

***

کوکب دردانه ی عصمت نگینش زینب است
آیه ی ایاک نعبد ، نستعین اش زینب است

.

رتبه ی ممسوسه فی ذات در تسخیر اوست
جلوه ی مستغرق رب ، دستچینش زینب است

.
کم ندارد چیزی از مادر بزرگش پس بگو
کربلا تا شام ، ام المومنینش زینب است

.

واقعا زن نیست این ، پروردگار مردهاست
انقلاب کربلا مرد آفرینش زینب است

.

خیمه های کربلا ام البناتش زینب است
کشته های نینوا ام البنینش زینب است

.

فاطمه زینب ؛ حسن زینب ؛ پیمبر زینب است
حیدر کرار لحن آتشینش زینب است

.

مستجیر بیرق عباس گرچه شد حسین
پرچم صاحب لوا حبل المتینش زینب است

.

آنکه بین ازدحام چشم های شامیان
رو گرفت از دشمنان با آستینش زینب است

.

گرچه در بزم عبیدالله او پایین نشست
صبح محشر بانوی بالانشینش زینب است

.

.

.

در محضرت خمند

طفلان من شبیه دو ابروی در همند

.

مثل دو رشته کوه

لطفی نما ببین چقدر قرص و محکمند

.

گفتند یا حسین

جنگ آورند و باخبر از اسم اعظمند

.

برعکس زلف تو

خوش غیرتان من دو سپاه منظمند

.

احرام بسته اند

این مُحرمان به مادر تو نیز مَحرمند

.

از نسل کوثرند

در کربلا تو کعبه ای و این دو زمزمند

.

در دست های تو

مانند ذولفقار دودم فخر عالمند

.

بی خود و بی زره

هنگام رزم چون علی اکبر مصمّمند

.

محشر به پاشده

در صحنه ی نبرد زمانی که با همند

.

تکبیر می کشند

صد گرگ را به پنجه چنان شیر می کشند

.

می ایستد زمان

وقتی میان معرکه شمشیر می کشند

.

صفّین و بدر را

حیدرتر از همیشه به تصویر می کشند

.

پای سپاه را

با حلقه های زلف به زنجیر می کشند

.

لرزیده میمنه

با اینکه بین میسره تکبیر می کشند

.

از شرم تیرها

در لا به لای پیکرشان تیر می کشد

.

آرام جان من

پرپر شدند هر دو گل ارغوان من

.

بالای جسمشان

گریه تو می کنی و گرفته زبان من

.

پهلویشان شکست

خندید لشگری به دو تا نوجوان من

.

داغ جوان چه کرد

قدّم کمان شد از غم تو قد کمان من

.

از پیش من نرو

ای تشنه لب به جان تو بسته است جان من

.

قرآن برای من

با حنجر بریده بخوان خوش بیان من

.

دندان تو شکست

خون تو جاری است ولی از دهان من

.

رفتی تو در تنور

خاکستری ست بعد تو دیگر جهان من

.

.

.