حسین ایمانی

.

آمدیم از تو بگوییم و بباریم حسن
ما تعصب به تو و نام تو داریم حسن

.
کاش در صحن شما پا بگذاریم حسن
کرمی کن که بیاییم و بیاریم حسن …

.

سنگ و سیمان که بقیع غمت آباد کنیم 
صحن خاکی تو را مثل گوهرشاد کنیم

.

کم ندیدی غم و غصه !!! پس از امروز بس است
دشمنت زخم زبان می‌ زند و بوالهوس است

.
در دل خانه‌ ای و قلب تو در تیررس است
لخته خون می‌ چکد از کنج دهان … یا نفس است ؟

.

می چکد خون دل از گوشه ی لب های حسن 
کاش می سوخت تمام بدنم جای حسن

.

تا زمین خورد حسن زود حرم آه کشید
شاه می گفت شکسته کمرم … آه کشید

.
جعده خندید ولی صبر و کرم … آه کشید
مادری گـفت خدایا پسرم … آه کشید

.

لخته خون جگرش ریخت درون ظرفی 
مانده در سینه ی آشفته ی آقا حرفی …

.

حرفی از کوچه نشد غصه و غم ها را خورد
کوچه ای که دل زخمی حسن را آزرد

.
ضربه ی سیلی کین … سوی نگاهی را برد
ای هلائل به خدا یوسف ما آنجا مُرد

.

مادر افتاد … پَر افتاد … سر افتاد به زیر 
زیر لب گفت حسن زیر دو بازومْ بگیر

.

داغداران حسن داغ دلم بسیار است
شال مشکی به روی شانه ی پرچمدار است

.
تیرها آمد و تابوت کـرم پُرْ خـار است
آخرین روضه ی ما هلهله در بازار است

.

ندبه بر روی لب فاتح جنگ جمل است 
مَرهم داغ دل شیعه دَم العـجل است

.

.

.