از غربتت ، چشمان ما را اختیاری نیست

***

از غربتت ، چشمان ما را اختیاری نیست

بر روی قبرِ خاکی ات ، سنگ مزاری نیست

.

کاشانه ام آباد باشد ، قبر تو خاکی ؟!

جانم به قربانت مرا دیگر قراری نیست

.

با این همه شاگرد ، ماندم از چه در کوچه …

در شام فتنه ، عاشقی و جان نثاری نیست

.

اشرار یثرب ، ناسزا و هیزم و آتش

این رسم ، رسم بردنِ پرهیزکاری نیست

.

در هست ، آتش هست اما میخِ بر در نه

ضرب لگد نه ، هول دادن نه ، فشاری نیست

.

غصه نخور ، این دود می خوابد ، خدا را شکر …

پشت در این خانه یار بارداری نیست

.

شیخ و بزرگ شهر را وقتی که می افتد

ضربه زدن با تازیانه افتخاری نیست

.

روی سفیدت از چه رو اینقدر سرخ است ؟!

برخیر ما را طاقت این داغِ کاری نیست

.

افتاده ای بر خاک کوچه ، بهتر از صحراست

حداقل در معبرت ، تیزیِ خاری نیست

.

خاکی شده پیشانی ات اما به رخسارت

از ضربِ سنگی تیز ، خونِ تازه جاری نیست

.

عمامه ات افتاده از روی سرت اما

دورت برای غارتت ، داد و هواری نیست

.

روی زمین آرام و راحت حمدِ حق را گو

بالاسرت ، در انتظارت نیزه داری نیست

.

.

.

محمدجواد شیرازی

.